Vergunning voor een kantoor in de tuin
Ja, voor het plaatsen van een tuinkantoor in je tuin is in Vlaanderen een vergunning vereist. Dit is een belangrijk onderscheid ten opzichte van sommige andere bijgebouwen zoals tuinhuizen of poolhouses, die onder bepaalde voorwaarden vergunningsvrij kunnen zijn. De regelgeving rond tuinkantoren wordt strikt gehandhaafd, zoals benadrukt door een woordvoerder van het Vlaams Departement Omgeving. Zij verduidelijkt dat zowel voor het bouwen als voor het plaatsen van een woning, wat een tuinkantoor omvat, een omgevingsvergunning (vroeger bouwvergunning genoemd) vereist is.
De misvatting dat tuinkantoren vrijgesteld zijn van vergunningsplicht, zoals soms beweerd wordt in advertenties, is dus incorrect. Een kantoorfunctie in de tuin wordt beschouwd als complementair aan het wonen, waarvoor een vergunning nodig is. Dit geldt ongeacht de grootte van het tuinkantoor, inclusief mobiele units die als thuiskantoor dienen.
Zie voor meer details onder dit kader.
Tip: Interesse in tuinkantoor prijzen of een offerte?
Er zijn specifieke stedenbouwkundige voorschriften waaraan een aanvraag voor een tuinkantoor moet voldoen. Dit omvat de betrokkenheid van een architect en het naleven van regels met betrekking tot de ruimtelijke ordening. Hierbij wordt gekeken naar aspecten zoals de functionele inpasbaarheid, schaal, ruimtegebruik, bouwdichtheid, en visueel-vormelijke elementen. Daarnaast zijn er voorschriften rond gezondheid, gebruiksgenot, en veiligheid.
Voor bijgebouwen zoals tuinhuizen, serres, schuurtjes of poolhouses kunnen er onder bepaalde voorwaarden vrijstellingen van de vergunningsplicht zijn. Deze voorwaarden omvatten beperkingen in grootte, hoogte, locatie ten opzichte van de perceelsgrenzen, en de afstand tot de hoofdwoning. Echter, voor tuinkantoren gelden deze vrijstellingen niet. Daarom is het aan te raden om bij twijfel of specifieke vragen contact op te nemen met de lokale gemeente, aangezien deze ook aanvullende of strengere regels kan hebben dan de algemene Vlaamse regelgeving.
Ben je op zoek naar een bedrijf in je buurt om een tuinkantoor te plaatsen? Zij kunnen je vlot helpen met je vergunning bij het kopen van een tuinkantoor.
Vraag hier vrijblijvend en gratis prijsoffertes aan van tuinkantoren.
Vergunning voor een tuinkantoor: wetgeving
Vanuit de Vlaamse wetgeving kan je 2 vragen stellen om te antwoorden op de vraag: Heb je vergunning nodig voor tuinkantoor:
1. Valt een tuinkantoor onder ‘voor verblijf bestemde bijgebouwen’?
Artikel 2.1 van het vrijstellingenbesluit, dat betrekking heeft op handelingen in, aan en bij woningen, stelt onder punt 11° “van het hoofdgebouw vrijstaande niet voor verblijf bestemde bijgebouwen” onder bepaalde voorwaarden vrij van de vergunningsplicht.
Indien het gaat om een effectief kantoor, valt het hoe dan ook niet onder artikel 2.1, 11° van het Vrijstellingsbesluit. Een effectief kantoor is immers geen bij het wonen horend bijgebouw (en bovendien artikel 2.2, 2° bepaalt dat er geen vergunningsplichtige functiewijzigingen mogen worden doorgevoerd).
Maar zelfs Indien het gaat om een loutere bureauruimte bij de woning (al dan niet gelinkt aan een bepaalde activiteit), valt het o.i. evenmin onder de bepaling van artikel 2.1, 11° van het Vrijstellingsbesluit. ‘Niet voor verblijf bestemd’ wordt nergens gedefinieerd, maar een kantoorruimte impliceert toch een verblijf van mensen die in de woning zelf moet worden voorzien (net zoals slaapkamers en badkamers, keuken, …).
Er geldt dus geen vrijstelling. Tevens is de medewerking van een architect vereist.
2. Is het plaatsen van een tuinkantoor en andere voor verblijf bestemde bijgebouwen vergunningsplichtig?
Het besluit van de Vlaamse Regering tot bepaling van stedenbouwkundige handelingen waarvoor geen omgevingsvergunning nodig is (16/07/2010) schrijft het volgende over handelingen in, aan en bij woningen:
Artikel 2.1. (23/02/2017- …)
Een omgevingsvergunning voor stedenbouwkundige handelingen is niet nodig voor de volgende handelingen :
[…]
11° van het hoofdgebouw vrijstaande niet voor verblijf bestemde bijgebouwen, met inbegrip van carports, in de zijtuin tot op 3 meter van de perceelsgrenzen of in de achtertuin tot op 1 meter van de perceelsgrenzen. De vrijstaande bijgebouwen kunnen in de achtertuin ook op of tegen de perceelsgrens geplaatst worden als ze tegen een bestaande scheidingsmuur opgericht worden en als de bestaande scheidingsmuur niet gewijzigd wordt. De totale oppervlakte blijft beperkt tot maximaal 40 vierkante meter per goed, met inbegrip van alle bestaande vrijstaande bijgebouwen. De maximale hoogte is beperkt tot 3,5 meter;
[…]
Artikel 2.2. (29/09/2016- …)
De vrijstelling, vermeld in artikel 2.1, geldt alleen als de handelingen voldoen aan al de volgende voorwaarden :
1° de handelingen, vermeld in artikel 2.1, 1° tot 5°, 8°, 9°, 11° tot 14° en 16°, worden volledig uitgevoerd binnen een straal van 30 meter van een hoofdzakelijk vergunde of vergund geachte residentiële woning of bedrijfswoning;
2° er wordt geen vergunningsplichtige functiewijziging doorgevoerd;
3° het aantal woongelegenheden blijft ongewijzigd;
4° …
5° de handelingen, vermeld in art. 2.1, 8°, 11°, 12° en 13° zijn niet gesitueerd in ruimtelijk kwetsbaar gebied, met uitzondering van parkgebied.
De vrijstelling waarvan sprake in artikel 2.1 11° geldt voor woningbijgebouwen en niet om gebouwen die ook een woonfunctie herbergen. Er wordt gedoeld op bijgebouwen die in functie staan van bijvoorbeeld tuinonderhoud, tuinontspanning (vb tuinberging, poolhouse, …) of opslag (garage, carport, fietsenstalling, …).
“Niet voor verblijf bestemde bijgebouwen” moet dus ruimer geïnterpreteerd worden dan “ niet bestemd voor huisvesting”. In een arrest van 10 maart 2015 (RvVb nr. A/2015/0134) stelde de Raad voor Vergunningsbetwistingen dat een “woningbijgebouw” te onderscheiden is van een “woongebouw”. Een “woningbijgebouw” moet volgens de Raad begrepen worden als “een gebouw dat behoort bij een woning en waarin ondergebracht wordt wat daar niet geplaatst kan worden of op zijn plaats is” en een “woongebouw” als “een gebouw dat geheel of grotendeels voor woondoeleinden wordt gebruikt”.
Een ruimte waar men zich verschillende uren per dag bevindt, zoals een tuinkantoor, heeft een ruimere impact op de omgeving dan vb. een tuinberging waar je een paar keer per week kortstondig naar toe gaat. De oprichting van dergelijk bijgebouw dient met respect te gebeuren voor de kwaliteit van de woon- en leefomgeving en moet verantwoord zijn in de betrokken omgeving. Deze afweging gebeurt bij de beoordeling van de omgevingsvergunningsaanvraag.
Het besluit van de Vlaamse Regering tot wijziging van het besluit van de Vlaamse Regering van 14 april 2000 tot bepaling van de vergunningsplichtige functiewijzigingen en van de werken, handelingen en wijzigingen waarvoor geen stedenbouwkundige vergunning nodig is (05/09/2008) stelt dat het uitoefenen van een aan wonen complementaire functie, zoals kantoorfunctie, dienstverlening en vrije beroepen, verblijfsrecreatie, detailhandel, restaurant, café en bedrijvigheid, enkel vrijgesteld zijn van vergunning indien ze uitgeoefend worden in een woongebouw dat gelegen is in woongebied. De woonfunctie moet hierbij behouden blijven als hoofdfunctie. De complementaire functie moet beperkt blijven tot maximaal 100m² en mag bovendien niet strijdig zijn met de geldende stedenbouwkundige voorschriften. Het uitvoeren van een aan wonen complementaire functie in een bijgebouw is dus vergunningsplichtig.
Het feit dat het uitvoeren van deze functies in een bijgebouw vergunningsplichtig zijn, wil echter niet zeggen dat ze per definitie verboden zijn. Het kan natuurlijk wel zijn dat, door specifieke voorschriften inzake afmetingen, bijvoorbeeld in verkavelingsvergunningen, je botst op het feit dat je geen vergunning kunt krijgen.
Naast de voorschriften voor ruimtelijke ordening, gelden er ook nog andere regels voor woningen zoals de afvoer van huishoudelijk afvalwater (bv. afvoer van wasbak of douche). Het zo laten weglopen in de tuin is verboden. Idem voor toilet.
Zie ook: Hulpgids inzake de vergunningsplicht, vrijstelling en melding van de Vlaamse overheid.
